My former speeches have but hit your thoughts, Which can interpret further: only, I say, Things have been strangely borne. The gracious Duncan Was pitied of Macbeth: marry, he was dead: And the right-valiant Banquo walk’d too late; Whom, you may say, if’t please you, Fleance kill’d, For Fleance fled: men must not walk too late. Who cannot want the thought how monstrous It was for Malcolm and for Donalbain To kill their gracious father? damned fact! How it did grieve Macbeth! did he not straight In pious rage the two delinquents tear, That were the slaves of drink and thralls of sleep? Was not that nobly done? Ay, and wisely too; For ‘twould have anger’d any heart alive To hear the men deny’t.
Emo rock
English
The emotional tone of the lyrics conveys deep remorse, confusion, and a sense of monstrous tragedy. The speaker grapples with themes of guilt and the chaotic aftermath of betrayal, creating an atmosphere of despair and reflection.
This song would be suitable for use in theatrical productions, films, or scenes where themes of betrayal, guilt, and moral conflict are explored. It could enhance a dramatic narrative or a character's introspection regarding their actions and consequences.
The lyrical structure employs a Shakespearean style, rich in imagery and complex sentence construction. The language is poetic, with varying lengths of phrases that create an ebb and flow, mirroring the emotional turbulence of the content. The use of metaphors and references to tragic events enhances the dramatic quality.
My former speeches have but hit your thoughts, Which can interpret further: only, I say, Things have been strangely borne. The gracious Duncan Was pitied of Macbeth: marry, he was dead: And the right-valiant Banquo walk’d too late; Whom, you may say, if’t please you, Fleance kill’d, For Fleance fled: men must not walk too late. Who cannot want the thought how monstrous It was for Malcolm and for Donalbain To kill their gracious father? damned fact! How it did grieve Macbeth! did he not straight In pious rage the two delinquents tear, That were the slaves of drink and thralls of sleep? Was not that nobly done? Ay, and wisely too; For ‘twould have anger’d any heart alive To hear the men deny’t.
24 Sober Livin' in October, Don't come near me, it’s over, I’m done with the weight, ‘Bout to take back my fate. Leaves surrender, colors fade, This biting chill cuts like a blade. Twenty-four sober, I’m charting my course, Yet your shadow lingers, a haunting force. We thought we had forever, we thought we were strong, But now I’m just here, trying to right the wrong. You played your games; through the smoke, I see, Don’t even test me—I know what you mean. So don’t mess with me, it’s over, you know, Cold winds are rising, I won’t be your show. October’s here, and I’m breaking away, You had your moment, now I’m taking the stage. Frost is creeping across the ground, Every step forward, it echoes loud. Memories linger like whispers of shame, Peeling back the layers, I won’t be the same. Every lie that you told, every scene that we played, I’m done with the chaos, I’m cutting the frayed. Fell for your shadows, thought I was a fool, But this winter’s my armor; I’m breaking your rule. So don’t mess with me, you know it’s over, Cold winds are rising; I’m done with your closure. October’s here, and I’m breaking away, You had your moment, now I’m taking the stage. So here’s to the nights I lost my way, To heartaches and tears—I’ve paid for the stay. But I’m stronger now; each scar tells a tale, With every heartbeat, I’m ready to sail. So don’t mess with me, it’s over, you know, Cold winds are rising, I won’t be your show. October’s here, and I’m breaking away, You had your moment, now I’m taking the stage. So let the snow fall, let it blanket the earth, I’m reclaiming my heart, I know my worth. Twenty-four sober, I’m ready to soar, With winter on my side, goodbye forevermore.
[Verse] အထီးကျန်ညရဲ့ လမ်းတွေဟာခြောက်ကပ် လေတိုက်သံရဲ့ ပဲ့တင်ထပ်သံကြားမှာ မင်းနာမည်ကို တိုးတိုးတိတ်တိတ် ငါကြားရ မှောင်မိုက်မှုထဲမှာ ငါတစ်ယောက်တည်း [Verse 2] ကောင်းကင်ပေါ်က ကြယ်တွေ တောက်ပနေတဲ့ညတိုင်း မင်းနဲ့ပတ်သက်တဲ့ ပုံရိပ်တွေ စိတ်ထဲမှာ မှုန်ဝါးနေတဲ့ အမှတ်တရအဖြစ်ပေါ်လာ အချစ်ဆိုတာ ငါဘဝမှာ ဆုံးရှုံးမှုတစ်ခုသာ [Chorus] အသက်ရှုတိုင်း လွမ်းတယ်။ မေ့မရနိုင်တဲ့ နှလုံးသားဝေဒနာ ငါ့အနားမှာ မင်းရှိနေပါစေလို့ ဆုတောင်းနေဆဲ အဖော်မဲ့အလွမ်းတွေနဲ့ အထီးကျန်မှုသာ ကြီးစိုးထား [Verse 3] အတိတ်ခြေရာတွေငါရဲ့နောက်ကိုလိုက်နေဆဲ မင်းရှိခဲ့ဖူးတဲ့ အရပ်တွေမှာ ရယ်မောသံတွေ ပျောက်ကွယ်သွား အမှောင်တွေရောက်လာပြီး ဝမ်းနည်းခြင်းတွေ နေရာယူလို့သွား [Verse 4] အချိန်တွေကုန်ပြီး ရက်တွေကြာလာပေမဲ့ မင်းပုံရိပ်က ငါ့ကို ခြောက်လှန့်နေတုန်း ငါတို့ မျှဝေခဲ့တဲ့ အိပ်မက်တွေ အခုတော့ တစ်စစီကျိုးပဲ့ ငါ့နှလုံးသားရဲ့ အနက်ရှိုင်းနေရာမှာ သိမ်းဆည်းထားမယ် [Chorus] အသက်ရှုတိုင်း လွမ်းတယ်။ မေ့မရနိုင်တဲ့ နှလုံးသားဝေဒနာ ငါ့အနားမှာ မင်းရှိနေပါစေလို့ ဆုတောင်းနေဆဲ အဖော်မဲ့အလွမ်းတွေနဲ့ အထီးကျန်မှုသာ ကြီးစိုးထား [Bridge] မျော်လင့်ချက်တွေက သေဆုံးပြီး မင်းနဲ့အတူ တည်ဆောက်မဲ့ အိပ်မက်တွေ တစ်စစီ ပျောက်ဆုံး အလင်းမရှိတဲ့ နေ့ရက်တွေအောက်မှာ ငါ့ရဲ့မသိစိတ်တွေက မင်းရဲ့အပြုံးကို ရှာနေဆဲ လေညှင်းတိုက်ချိန်တိုင်း ငါ့ဆီ ပြေးလာတဲ့ မင်းရဲ့အသံတိုးတိုးလေး ထွက်ပြေးသွားတဲ့ အရိပ်တွေဟာ မပြီးဆုံးသေးတဲ့ ပြဇာတ်တစ်ခုပမာ
